Bölüm 2 Günün ilk ışıkları geceden kalan karanlığı içkinin müdavimi olan babanın çocuklarına gösterdiği şevkat gibi görüyordu. Saat henüz altı olmamışken karanlığa yenilmiş az...
Bölüm 1 Eve girdiğinde ilk olarak bir ağlama sesi geldi kulağına. Hiç acele etmeden yavaş ve narinlikten incinen adımlarla sesin geldiği yöne doğru ilerledi....
Yüzü gülerken hayalleri ağlayana denir insan. Koştuğu karmaşıklıklar onu boğduğunda nefes alışlarını hisseder. Hayatın üstüne geldiği her an yaşamaya daha da sarılır. Ama durup...
Bir insan tek sözüyle seni boğan denizlere setler çekebilir mi? İçinde yanan yangına deniz olup çıkan dumanı nefes diye çekebilir mi ruhuna işleyememiş insan?...
Gecenin bir yarısı açıp bir şiir dinliyorum. Aklıma normalde düştüğünden bir farklı düşüyorsun şiirlerle buluşunca hislerim. Şenleniyor gülüşünün hayaliyle de olsa kıvrılmamaya yemin etmiş...
Hayata insanlar üzerinden değer yükleyip tutunmak isteyen birinin sonu neden hep kör kuyular olur ki? Kim yoktan yere sönmüş bir hayatı tekrar alevlendirmeye çalışır?...
Oldukların dünyasında ölmeden çare yok sorunlara. Ne olduğunu bilmeden gül kokan evden, bir anda hayatında görmediğin kadar loş ve soğuğun kemiklerine işlediği sokağa girebiliyorsun...
Zihnimdeki Esrar – 2